Home / Siemianówka  / Zalew Siemianówka

Zalew Siemianówka

Zalew Siemianówka – nazywanym także Jeziorem Siemianowskim to zaporowy zbiornik wodny zlokalizowany w dolinie górnej Narwi w województwie podlaskim, bezpośrednio na północ od Puszczy Białowieskiej. Powstał w latach 1977−1990. Zalew Siemianówka skrywa tajemnice, które jeszcze kilkanaście lat temu skrywały bagna i zarośla nadnarwiańskie.

Zbiornik Siemianówka jest rozczłonkowany na basen główny (zachodni), istniejący nawet w fazie minimalnego napełnienia (o maksymalnych głębokościach) i basen wschodni – płytki, okresowo zalewany. Linią graniczną obydwu akwenów jest linia kolejowa (dwa tory: wąski i szeroki – rosyjski) na wysokim sztucznym, umocnionym nasypie kolejowym (linia kolejowa Siedlce- Czeremcha- Hajnówka- Siemianówka- Cisówka- Swisłacz na Białorusi. W celu połączenia obydwu akwenów wybudowano most kolejowy na dwa tory. Linia brzegowa jest trudna do określenia z głęboko wciętą na północy zatoką w rejonie wsi Bachury, płytką, o zmiennej, zależnej od piętrzenia linii brzegowej.

Na zaporze czołowej zbudowano w 1996 roku elektrownię wodną o mocy 165 kW. Dwa jej turbozespoły o mocy 82,5 kW zainstalowano na wlotach (lewym i środkowym) upustów dennych budowli upustowej. Produkcja roczna elektrowni w pełni zaspakaja potrzeby energetyczne całego zbiornika, a nadwyżka przekazywana jest do energetycznej sieci krajowej.

Innymi obiektami infrastruktury technicznej zbiornika są:
– 5 zapór bocznych o łącznej długości 8 250 m, maksymalnych wysokościach od 2,1m do 3,5 m, szerokości korony 3 m i nachyleniu skarp 1:2,5;
– 5 pompowni odwadniających o wydajności od 0,9 do 2,8 m3/s i łącznym wydatku 8,87 m3/s;
– zapora czołowa o długości 810 m, szerokość korony 9 m, z usytuowaną w środkowej części budowlą upustową o świetle 3x 6 m – zamknięcia ruchome klapowe – stalowe – podnoszone siłownikami hydraulicznymi o mocy 60 Mg;
– systemy melioracyjne terenów przyzbiornikowych na powierzchni 1925 ha (łącznie z polderami);
– uregulowane koryto Narwi poniżej zapory na długości 8,4 km;
– 24 km dróg, 40 km linii energetycznych i 70 km linii telekomunikacyjnych.

Do obiektów i urządzeń towarzyszących powstałych równolegle z budową zbiornika należą: baza zaplecza wykonawcy, której część stanowi obecnie biura i zaplecze służb eksploatacyjnych, osiedla: w Bondarach i Michałowie, sieć wodociągowa, kolektor sanitarny wraz z oczyszczalnią ścieków, zimowisko sprzętu pływającego oraz zakład rybacki Polskiego Związku Wędkarskiego.

Zalew upodobała ogromna ilości ptactwa wodnego i błotnego – dzięki stworzeniu korzystnych warunków do jego bytowania. Wysuwane były sugestie objęcia wschodniej części zbiornika z przyległym terenem ochroną prawną – jako ostoja dzikiego ptactwa i rezerwat przyrody. Plany te jednak upadły ze względu na późniejsze poczynania naukowców i gospodarzy zalewu.

Po kilku latach istnienia zalewu zauważono intensywny rozwój sinic. W celu ich likwidacji postanowiono dokonać wymiany wody, struktury ryb i roślinności przybrzeżnej oraz uprzątnąć linię brzegową. W związku z tym doprowadzono do obniżenia poziomu wody do stanu, gdzie praktycznie przestał istnieć akwen wschodni. Efektem tych bezmyślnych działań było pozbawienie miejsc lęgowych wielkiej ilości ptactwa (do dnia dzisiejszego tej straty nie odrobiono). W ciągu kilku lat utrzymywania obniżonego poziomu wody nie dokonano zmian roślinności, ani też nie uprzątnięto linii brzegowej. Dokonano za to dużego spustoszenia wśród ptactwa, ryb i wędkarzy, którzy uwielbiali to miejsce.


Wykonanie strony AAOO.pl - strony internetowe - https://www.aaoo.pl